Foron varias as informacións recollidas estes días polos medios de comunicación, en relación co que denominamos Memoria Histórica:
Sabemos que a ONU reprocha ao goberno español a súa falta de actividade en relación coa exhumación das persoas asasinadas e desaparecidas durante o franquismo (114.226), incumprindo así os acordos internacionais que o estado asinou. Reprocha, tamén, a negativa a extraditar a cargos franquistas reclamados pola xustiza arxentina, para interrogalos por crímenes de lesa humanidade.
Esta semana, nas Cortes, PP e PSOE rexeitaron unha proposta de que o rei, en nome do estado, pedise perdón ás vítimas e familiares dos españois que ingresaron nos campos de concentración e de exterminio nazis. A argumentación para negarse a apoiar a iniciativa de IU, foi que os únicos responsables do exterminio foron os nazis, e que ninguén debe pedir perdón polo que eles fixeron e que era da súa exclusiva responsabilidade. Porén, as cousas non son así. O rei representaba aquí ao estado español, e este si xogou o seu papel para que os exiliados republicanos padecesen persecuión e morte. Quizais moitos españois ignoren esta pasaxe da historia: en setembro de 1940, Serrano Suñer, ministro de exteriores do réxime franquista, viaxaba a Berlín en representación do estado español, para preparar o encontro de Hendaya entre Hitler e Franco. Alí, o ministro alemán Von Ribbentrop pregúntalle polos españois republicanos prisioneiros. Suñer responde que o seu gobierno no considera españois a eses individuos. Son mercenarios ao servizo dos franceses, afirma, e invita aos alemanes a facer con eles o que lles pareza. Empeza, entón, o traslado a campos de exterminio como Mathaussen. Os españois internados nos campos serán marcados cun triángulo azul invertido, o símbolo dos apátridas para as S.S., aínda que os alemás, sabendo a súa orixe, debuxan, no centro do triángulo, un S branco que significa Spanien. Serrano Suñer na conversa con Von Ribbentrop, expresa a opinión do estado español, responsable, tamén, polo tanto, do destino dos españois presos. Ninguén pretendía facer responsable ao rei disto, pero si debe ser el, como Xefe do Estado, quen manifeste o seu pesar polo acontecido.
Días pasados, nunha gala celebrada no Centro Xaponés de Nueva York, Emilio Silva, presidente da ARMH, recollía o premio a propia Asociación recollía o Premio Alba/Puffin ao Activismo en Dereitos Humanos.
O acto estivo precedido dun coloquio no que participaron: Enma Daly, xefa de Comunicación de Human Rigths Watch e ex corresponsal de The New York Times en España; Stephanie Golob, profesora da Universidade de Cuny, además de Emilio Silva. No coloquio púxose de manifesto o feito de que no paso da ditadura á democracia, non se resolveron as violacións dos dereitos humanos practicadas durante a guerra e o franquismo.
O Premio, dotado con 100.000 dólares e que conceden os Arquivos da Brigadas Abraham Lincoln e patrocinado pola Fundación Puffin, permitirá continuar durante dous anos coas exhumacións. É imprescindible salientar a falta de actividade neste ámbito por parte do actual goberno do PP, e a retirada de crédito nos orzamentos que para este fin existían.
(Pregúntome, como tamén o facía onte Julio Llamazares, cal é a razón pola que o premio foi entregado no Centro Xaponés e non no Cervantes?)
O ano pasado, algunhas das exhumacións foron financiadas por unha asociación de electricistas de Noruega. Os seus cartos permition exhumar, entre outros, os restos do ourensá Perfecto de Dios. O vindeiro 7 de xuño, no transcorreer dunha homenaxe a celebrar na casa da cultura de Xinzo de Limia, entregaranse os seus restos aos familiares, entre eles Camilo de Dios, memoria viva da guerrilla antifranquista galega. Logo depositaranse no pateón familiar do cemiterio de Sandiás.
No seu momento, aquí, comentamos a exhumación dos restos de Perfecto:
http://fernandeznaval.blogaliza.org/2014/07/22/exhumacion-2/
Agradécense as mensaxes de afecto e solidariedade cos familiares de Perfecto. Podedes escribir a este correo: condolenciasfamiliadedios@gmail.com
A noite branca 